Уменне бачыць прыгажосць у простых і някідкіх пейзажах, у кожным дрэве і лістку на ім, у паставе птушачкі ці кропельцы расы на кветцы – якасць, надзвычай важная для мастака. Істотная яна і для чалавека ўлады. Думаецца, Уладзіслаў Цыдзік, намеснік старшыні Пастаяннай камісіі Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі беларусь па аграрнай
Чытаць далейВожык №3-2016
Чытаць далей25 мая ўдзельнікі народнага літаратурна-мастацкага аб’яднання “Рунь” Валожынскага РЦК выступілі са сваімі паэтычнымі і песеннымі творамі перад сталымі і юнымі жыхарамі вёскі Пугачы.
Чытаць далейОсень Осень, осень прекрасная! Яркая: жёлтая, красная! Я смотрю в окно, помышляя о чуде: Взять бы Солнце рукой, подарить его людям.
Чытаць далейУвидеть море и… жить дальше (повесть) Семья Барякиных была самой обычной семьёй. Не хуже всех прочих, созданных под торжественный речитатив толстой тётки с сиреневыми волосами и лентой через плечо, а потом дружно обцелованных родственниками различного калибра и значимости, свидетелями, друзьями детства и неизвестными личностями, которые чуют свадьбы, как мухи чуют
Чытаць далейhttp://sozvuchie.by/books/galubovich-yanka-shchodraya-vavyorka
Чытаць далейПочти век назад Евгений Замятин в статье «Я боюсь» рассуждал о будущем литературы следующим образом: «Я боюсь, что настоящей литературы у нас не будет, пока не перестанут смотреть на демос, как на ребенка, невинность которого надо оберегать». Разумеется, лакировка действительности, чрезмерная боязнь натурализма, сознательный уход от реалий социально-политической жизни, невнимание
Чытаць далей“Стшэльцы”: як жыла моладзь на Ільяншчыне ў 30-я гады мінулага стагоддзя (Архіўныя фота) Моладзь Ільяншчыны ў 30-я гады 20 стагоддзя. Фота з архіва школьнага народнага музея “Ільянскія далягляды”. Напярэдадні 19 мая – колішняга Дня піянерскай арганізацыі – задумалася: а ў якіх аб’яднаннях бавіла час моладзь вёскі Ілья да 1939 года?
Чытаць далейНа жаль, гэтае пісьмо без даты. І ўсё ж яно сведчанне часу. А яшчэ — сведчанне характару адносін паміж пісьменнікамі, адносін прыязных, якія б спрыялі творчаму развіццю. Хутчэй за ўсё, гэты ліст Артур Вольскі напісаў мне напрыканцы 1987 ці ў пачатку 1988 года… «Паважаны Алесь!
Чытаць далей
