Леанід КРЫВАНОС. “Ноч на Гарыні”

Ноч на Гарыні*

Ноч на Гарыні.
Наўкола ўсё спіць.
Месяц з нябёсаў
Маўкліва глядзіць.

Зорнае неба,
Срабрыстая плынь.
Важна нясе
Свае воды Гарынь.

Сцішана ў плаўнях
Шапоча чарот.
Хтось пазяхнуў,
Прыкрываючы рот.

Гэта напарнік
Ваюе са сном.
Думкі пульсуюць,
Нібы метраном.

Мы удваіх
На дзяржаўнай мяжы.
Даляў сваіх
Сцеражэм рубяжы.

Цемра баюкае,
Зводзіць у зман,
Нешта хавае,
Магчыма, падман, –

На тым баку,
За Гарынню-ракой,
Смерць на таку
Меле зброяй спакой.

Некалі нас
Ты яднала – рака.
Добры быў час,
У жыцці – талака.

Толькі цяпер
За Гарынню-ракой
Смерць на таку
Меле зброяй спакой.

Ноч. Цішыня.
– Ты хлуслівая, плынь!
Хвалі трывог
Напаўняюць Гарынь.

______________
* – Гарынь – рака на
беларуска-украінскай граніцы.

Леанід КРЫВАНОС