Іван Муравейка

Муравейка Іван Андрэевіч (1921 – 2021)

Нарадзіўся ў вёсцы Таль Бабруйскага павета (цяпер Мінская вобласць). Скончыў Мінскі камуністычны інстытут журналістыкі (1939),  Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Ветэран Вялікай Айчыннай вайны. Працаваў адказным сакратаром і рэдактарам любанскай раённай газеты «Кліч Радзімы», адказным сакратаром любанскай раённай газеты «Будаўнік камунізму».

Паэт, дзіцячы пісьменнік. Заслужаны работнік культуры БССР, лаўрэат рэспубліканскай літаратурнай прэміі “Залаты Купідон” у намінацыі “Дзіцячая літаратура” (2006), Ганаровы грамадзянін горада Любані. Узнагароджаны медалём Францыска Скарыны (2002).

Дэбютаваў у друку ў 1936 годзе (газета “Піянер Беларусі”). У бібліяграфіі пісьменніка кнігі:  вершы для дзяцей “Песня над палямі” (1955), “Ручаінкі” (1956), “Вось якія мы” (1958), “Пра работу і ляноту” (1960), “Дружная сямейка” (1961), “Сняжынкі-смяшынкі” (1962), “Сем колераў вясёлкі” (1965), “Лясное возера” (1970), “Мы таксама падрасцём” (1971), “Дуб і дубок” (1977), “Няхай сонца не заходзіць” (вершы, паэмы, казкі, 1981), “Я прыдумаў казку” (1985), “Вадзіца з крыніцы” (2006), “Растуць дзеці” (2011), “Як завуць казу?” (2016) і іншыя. Тэме вайны прысвечаны зборнікі вершаў, нарысаў, успамінаў “Прынёс з вайны” (1991), “Была вайна” (2009), “Я – Іван з Беларусі” (2010, 2014).