“Пад зоркай духоўнасці”. УЛАДЗІМІР ЦАНУНІН – вершы
БЯССОННЕ Мароз скаваў за хатаю зямлю. У коміне гудзе трывожна студзень. Малюся моўчкі ноччу, бо не сплю. Гады цяжарам стукаюцца ў грудзі. Грашыў зашмат. У тым мая віна, Што адмаліць усё ўжо не паспею. Трывожна на душы, а ля акна Ў двары самотна кружыцца завея. Шапчу: «Магутны Божа,
Чытаць далей