Літаратурны марафон «Па кроплі лета смакаваць». Віктар САБАЛЕЎСКІ
Share the post "Літаратурны марафон «Па кроплі лета смакаваць». Віктар САБАЛЕЎСКІ"
Літаратурны марафон «Па кроплі лета смакаваць»
Віктар САБАЛЕЎСКІ, г.Узда
Маліны паспелі
Ліпень любога падыме з пасцелі:
Летні ласунак – маліны паспелі.
Гучна зязюля над імі кукуе,
Ветрык лагодзіць іх, сонца цалуе.
Нават гультай у траве не збаіцца
Вышэй каленяў – па нос! – абрасіцца.
Самыя спелыя, пэўна ж, маліны
Далей ад сцежкі хавацца павінны.
Возьмеш у рот жменю той асалоды,
Як падарунак матулі-прыроды,
I любата разальецца па целе.
Ліпень зноў кліча – маліны паспелі!
Лета
Ходзіць лета
Па палетках,
Як дзіця,
Гуляе ў кветках.
Ходзіць лета
Па лугах,
Спачывае
Ў мурагах.
Страказой
Над рэчкай
Кружыць
Ці дажджом
Спадае
Ў лужы.
Серабрыцца,
Як ручэй,
І далей
Бяжыць
Хутчэй.
Каласком
Уверх глядзіць,
Жаўруком
Удаль ляціць.
З салаўём
Спявае песні,
I зайцом
Бяжыць
Па лесе.
Раніцой
Яно з расой
Доўга ходзіць
За касой,
А затым
Яно з сярпом
Сноп стаўляе
За снапом.
А пад вечар
Прытаміцца,
Ў азярцо
Бяжыць напіцца.
Ноч начуе
У бары,
Дзе шнуруюць
Камары.
Пабывае
Ўсюды лета.
Я яго
Люблю за гэта.
***
Луг квяцісты, луг мурожны,
Незабыўны кветак пах.
Ну, хіба тут неяк можна
Утрымацца на нагах?
Апускаюся між кветак
На зялёную траву.
Пахне свежасцю і летам.
Я сабе рамонкі рву.
Доўга слухаю, як конік
Між званочкаў дзесь стракоча,
Ён, маленькі той свавольнік,
У траве схавацца хоча.
Як аркестры, гудуць пчолкі,
Прысядаючы на кветкі,
I прыемны гул іх звонкі
Асядае на палеткі.
Сонца шар над галавою
Пазірае з ранку ў твар.
Не дае шум-гам спакою.
Лета цёплага разгар…
Раніца на “Высокім беразе”*
Зранку хвалі
Нёмна спалі
Між кустоў
I асакі,
Вецер толькі
Кратаў вольхі
Па-над берагам
Ракі.
.
Ціха лодкі,
Бы лябёдкі,
Ля затокі
Спачываюць.
А на мелі
Птушкі селі –
Душ халодны
Так прымаюць.
.
Побач хвоі
Свае ногі
Быццам мыюць
У вадзе,
Іх карэнне
Скрозь цячэнне
Часам бачна
Дзе-нідзе.
.
К вадзе мкнуцца,
Дружна гнуцца
I густыя
Вербалозы.
Над вадою
Чарадою
Кружаць сонныя
Стракозы.
.
Да вадзіцы,
Каб напіцца,
Конь прытупаў
З лугавіны.
Хоць у путы
Ён закуты,
Ды знайшоў тут
Адпачынак.
.
Толькі бусел
Пакуль мусіць
Не спяшацца
Да вады –
Яшчэ рана
На сняданне,
Сонца ўзыдзе,
Вось тады…
.
А ў вадзе ўжо
Самы рэзрух –
Мошак ловяць
Акуні.
З травы выйшлі
Павы-шышкі
Нетаропкія ліні.
.
Шчупак хітры,
Нібы выдра,
Пазірае ля віра –
Цапнуць хоча
Пасля ночы
Ён сліжа
Ці пячкура…
.
ІІакуль цёмна
Я да Нёмна
Зноў прыходжу
На спатканне.
Усход сонца
У старонцы
Сваёй роднай
Сустракаю.
…………………………………….
* Турбаза ў Стаўбцоўскім раёне
