В.Кажура. На хвілінку прыпыніся – ды паслухай-падзівіся

МЯДЗВЕДЗЬ

Ні сцяжынкі, ні дарогі –

Забалелі ў мішкі ногі.

Пушча – тут, а там – пустыр,

Заблудзіцца страшна:

– Б-р-р-р-р!

ВОЎК

Шэры стомлены бядак

Не сагрэецца ніяк.

Падкажыце вы яму,

Як зімой сагрэцца:

– У-у-у!

 

ЗЯЗЮЛЯ

Пралятала цэлы дзень,

Адпачыць прысела ў цень.

Толькі мулка на суку –

Не заснуць ніяк:

– Ку-ку!

 

ДЗЯЦЕЛ

Зранку працаю заняты,

Дрэвы лечыць ён заўзята:

Не міне ні ствол, ні сук

І праверыць:

– Тук-тук-тук!

 ПЧОЛКА

Гляньце: сонейкавы дзеткі –

Зацвілі на полі кветкі.

Неба сінь, няма дажджу

І шчыруюць пчолкі:

– Жу-у-у-!

 

ЧМЕЛЬ

Будзе сёння дзеткам свята:

Мёду я сабраў багата,

Што ляцець ледзь-ледзь магу –

Памажыце мне:

– Гу-гу!

ВОЖЫК

Пад кустом прыціхнуў вожык –

Не чуваць спіны і ножак:

Працаваў ён дзень за двух

І стаміўся вельмі:

– У-у-у-х!

САВА

Цемрай ноч лес ахінула,

І жыхарства ўсё паснула.

Ды сава тут: “Не магу

Ноччу спаць ніяк .

У-гу!”

ВЕРАБЕЙ

Па заяўках і без іх

Ён спявае для другіх.

Гэты просценькі матыў

Не мяняе:

– Ціў-ціў-ціў!

ВАРОНА

Выхвалялася варона,

Што між птушак няма роўнай,

Што ў яе вакальны дар.

Рот раскрыла… ды:

– Кар-кар!

АВЕЧКІ

Ой, глядзіце, каля рэчкі

Ў цень схаваліся авечкі,

Ціха гутараць сабе

Пра жыццё-быццё:

– Бе-бе!

КАЦЯНЯТКА

Гаспадар пакінуў хату,

А кату нібыта свята:

З малака вяршкі злізаў,

Аблізнуўся… ды:

– Мяў-мяў!

 

СІНІЧКІ

Дзве маленькія сінічкі,

Белагрудыя сястрычкі

З кацяняткі сталі кпіць:

– Ты гультай, каток!

Фіць-фіць!

СВІНКА

Свінка – беленькі бачок,

Ды ружовы пятачок,

Хвост кручочкам угару –

Па двары бяжыць:

– Хру-хру!

 

ЛІСКІ

– Каб далей быць ад бяды,

Замятай хвастом сляды, –

Ліс унука павучаў. –

Хвост – ратунак наш!

Цяў-цяў!

 

ЖАБКА

Хто бядуе ад знямогі,

Што баляць і ныюць ногі,

Кругам ходзіць галава

Ад спякоты:

– Ква-ква-ква!

КАЧКІ

Па двары паважна ходзяць,

З гаспадыні воч не зводзяць:

 – Есці нам даўно пара –

Ці забылася?

Кра-кра!

 

ПЕВЕНЬ

Певень сёння запазніўся,

Аж спужаўся – прахапіўся

– Годзе спаць вам на баку!

Гэй! Пад’ём!

Ку-ка-рэ-ку!

 

ЖАРАБЯТКА

Горда шыю выгінае,

Ў полі вецер абганяе.

Не спыніць ніяк яго –

Мчыць, як птушка:

– І-го-го!