Памяці Рэгіны Рэўтовіч
Памяці Рэгіны Рэўтовіч
Памяці Рэгіны Рэўтовіч
З Дзяржыншчыны звестак няма –
Не стала сяброўкі маёй.
Галосіць вятрамі зіма.
Гняце тэлефон цішынёй.
Там нашы размовы цяклі.
Іх зараз мне так нестае!
Там думкі Рэгіны жылі
У вершах узнёслых яе.
Нялёгкім жаночы быў лёс.
Не песціў душу – гартаваў.
І талент пісьменніцкі рос,
Калоссем буйным выспяваў.
Паэзія ў сэрцы ўзышла.
Яна пульсавала ў крыві.
Магутныя крылы дала,
Наказвала творцы: «Жыві!
Пішы! Аздабляй гэты свет
Праменнямі вершаў сваіх!»
Выконваўся той запавет
Да скону імгненняў жывых…
Любіла людзей і жыццё.
Шукала асновы асноў.
Не ўладна над ёй небыццё.
Саткала бяссмерце са слоў.
Памяці Рэгіны Рэўтовіч
Галіна Нупрэйчык
