Катэгорыя: Наша творчасць

“Полымя” №6-2018

Дзяцей у вёсцы хапіліся пад поўдзень, калі маладая маці-даярка вярнулася дамоў з калгаснай фермы. Быў сонечны вераснёўскі дзень, цёплы і бязветраны. І бабуля выпусціла немаўлят — чатырохгадовага белабрысага хлопчыка і ягоную малодшую вірлавокую сястрычку — на двор крыху прагуляцца. Маці агледзела вуліцу і суседнія двары, у непакоі прайшлася па вёсцы,

“Полымя” №6-2018

“Мінская праўда” ад 24 ліпеня 2018 года

Аўтобус крута павярнуў метраў за трыццаць ад магазіна і спыніўся. Задаволена прасіпеў, расчыняючы дзверы, выпусціў апошніх пасажыраў на канцавым прыпынку. Нягуста іх было: мужчына інтэлігентнага выгляду ў чорным плашчы з капелюшом на галаве, што саскочыў з прыступкі і адразу пашыбаваў у магазін, ды маладая жанчына з дачушкай-школьніцай. Яны выйшлі, агледзеліся,

Вілейка — з тых гарадоў, што старажытнасць сваю, быццам самую дарагую каштоўнасць, уводзяць у сучасны свет, аберагаюць і нашчадкам прадстаўляюць як самае галоўнае багацце. I плён ад гэтага ёсць немалы. Мяркую па сваіх уражаннях ад сустрэч з вілейчукамі розных пакаленняў. Ёсць у мяне сябар Толя Наркевіч. Чалавек, для якога гісторыя

Слуцкаму краю Зямля мая, пад небам сінявокім Красуешся і вабіш чысцінёй. Чаруюць лёгкакрылыя аблокі… Маё натхненне ты і гонар мой.

Тихий, негромкий поселок. По старому – местечко. Казалось бы, замкнутый мир, пространство, отрезанное от большого мира и географией, и историей… Реки Молчадь и Ятранка – самая большая вода в окрестностях Новоельни, городского поселка в Дятловском районе, на Гродненщине. А озеро, что образовалось совсем рядом с поселком, искусственное, появилось здесь в