Катэгорыя: Проза

Старая раскладушка окончательно погибла под телом очередной бабушкиной подруги, оставшейся ночевать. Рано утром раскладушка скрипнула жалобно, крякнула, треснула, и тетя Валя, охнув испуганно, оказалась на полу. Ромка сразу все понял. Раскладушке конец. Как же он терпеть не мог эту тетю Валю, которая вечно торчала у них на кухне, болтая с

“Мінская праўда” №66-2017

І лавілі, і вудзілі Мне гадоў пяць ці шэсць. Тата пайшоў лавіць рыбу да “камянёў” (там, казалі, калісьці быў мост, ад якога засталіся ў вадзе толькі слупкі ды вялікія камяні). Так, менавіта лавіць, а не вудзіць. Засоўваючы руку пад камень, тата раз-пораз выкідваў на бераг ладных плотак. Цэлае вядро добрай

“ЛіМ” № 16-2017

Апавяданне Прысвячаю зямлячцы — Леанідзе Сцяпанаўне Шышкавец, якая нарадзілася 22 чэрвеня 1941 года. Лёльцы як хто кол у галаву ўбіў — так завалодала ёю безвыходная думка пра згубу. Сцішыцца, вочы заплюшчыць: «Ну ўсё, спаць буду», — у каторы раз адно і тое ж паўтарае. А не, сон, як збеглы свавольнік,

1     Верасень у той год выдаўся цёплы, сонечны. Дажджы за ўвесь месяц ішлі ўсяго разы два і таксама па-летняму цёплыя. Грыбныя дажджы. Адпачываць у такое надвор’е было прыемна. У памяшканні не сядзелася, і ля галоўнага корпуса санаторыя перад абедам сабраліся амаль усе, каму ў гэты месяц пашчасціла прыехаць сюды.

Дакументальная аповесць у дзённікавых запісах і адступленнях 2015 год 3 кастрычніка, субота На душы пагана і моташна. Дакладней, там пануюць прыгнечанасць, нервовае трымценне і банальны страх. Той, перад якім бяссільныя здаровы сэнс і розум (бо розум — свядомасць, а страх — падсвядомасць, таму яна мацней). Да страху дадаецца чаканне нечага

“Вожык” №10-2016

“Вожык” №9-2016