Катэгорыя: Паэзія

Марыя Кобец. «Толькі ў мілосці прарастаюць крылы…». Вершы

Posted on by

Марыя Уладзіміраўна Кобец (19 кастрычніка 1974 года) паэт, перакладчык, журналіст. Нарадзілася ў в. Валішча Пінскага раёна  Брэсцкай вобласці. Скончыла Пінскае медыцынскае вучылішча (1994), Інстытут журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (2017). Працавала медыцынскай сястрой Лагішынскай гарадской бальніцы (1994), загадчыкам Валішчанскага фельчарска-акушэрскага пункта (1998-2010), дырэктарам Валішчанскага сельскага Дома культуры (2010-2013), рэдактарам карэспандэнцкага пункта

Чытаць далей

Людмила КРУГЛИК. Осенний дождь. Стихи

Posted on by

Людмила КРУГЛИК. Осенний дождь. Стихи Осенний дождь Осенный дождь. Промокшая дорога Гоняет с грустью грязные ручьи. И неба купол, как калИк убогий, Глядит с тоскою в бездну полыньи. А дождь всё хлещет по продрогшим лужам И брызгает, чихая на ходу. Сегодня, как и осень, он простужен… Лишь ветер поднимает лист

Чытаць далей

Зямля і аблокі ў нататніку

Posted on by

Пры першым беглым знаёмстве са зборнікам вершаў «Пад небам Рагнеды» Святланы Быкавай, які сёлета пабачыў свет, звяртае на сябе ўвагу засяроджанасць аўтаркі на тэме беларускай зямлі і яе слаўнай мінуўшчыны. Падчас глыбейшага разгляду становіцца яўнай спроба паэткі знайсці і ідэнтыфікаваць сябе менавіта праз нацыянальную гісторыю, яе блізкія і далёкія падзеі.

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьменства”. Ніяна Загарэўская

Posted on by

НІЯНА ЗАГАРЭЎСКАЯ *** Слова ёсць святло душы, Слова, што спрадвеку Асвятляе у цішы Крокі чалавека. Словам гэтым ад нябёс Вечнае збылося. Слова гэтае – Хрыстос – Стала нашым лёсам. Слова Божае заўжды Незмяняльным будзе, Зоркай яснай праз гады Свеціць Слова людзям. *** Маім калегам-настаўнікам прысвячаецца І нават, як некаму моцы

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьменства”. Віктар Сабалеўскі.

Posted on by

    ВІКТАР   САБАЛЕЎСКІ Сэрцу любыя крыніцы Зямлі маёй духоўныя крыніцы, Радзімы любай неацэнны скарб! Спяшаюся заўсёды пакланіцца Каштоўнасцям, схаваны што ў вяках. Гісторыі дыханне адчуваю Сярод кухценскіх кальвінскіх муроў. Душа адпачывае і спявае Між нёманскіх лугоў, палёў, бароў. Тут Будны частку Бібліі напіша, Паўстане піраміда між магіл. Тварылі тут

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьменства”. Эльвіра Ярчак

Posted on by

Эльвіра ЯРЧАК І кружыць успамінаў снег У лесе ціха. Лёгкі змрок. Бярозкі, светлыя як цені, Заўсёды радуюць мой зрок І дораць мары-летуценні. Ды раптам думка прамільгне, Шо я ж у гэтым царстве сонным Іду па мяккім дыване Былой красы, калісь зялёнай. Такой зялёнай, як і я У дні далёкага юнацтва.

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьментсва”. Людміла Круглік

Posted on by

Людміла Круглік Францыску Скарыне Не згадаць жыцця першапраходцы. І пра лёс нікому невядома. Мэта ёсць. А там ці снег, ці сонца – Працаваць без жалю і без стомы. Шлях такі прайшоў Францыск Скарына Па дарозе, дзе святло і ліха. З марай светлай падарыць краінам Першую патрэбную ўсім кнігу. Перагортвае, як

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок свята беларускага пісьменства”. Ганна Міклашэвіч

Posted on by

Ганна МІКЛАШЭВІЧ Прызнанне Калі душа у горадзе параніцца Бязмерным шумам і звычайнай мітуснёй, Вясковая душу ратуе раніца, Прыносіць і збавенне , і спакой… Духмяны сад мяне сустрэне ветліва, Дзяўчынкай прабягуся басанож. Мая Радзіма, шчырая і светлая, Усё тут радуе: вясёлка, хмаркі, дождж… Птушыны шчэбет гаманлівы, радасны Душы абудзіць тонкую струну,

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьменства”. Галіна Мароз

Posted on by

Галіна МАРОЗ РОДНЕНЬКАЯ МОВА Родненькая мова, ты – душы святло, Цвердая аснова, моцнае крыло. Цеплыня – зiмою, радасць – у журбе, Будзь заўжды са мною – памру без цябе. Ты – ля ганка кветнік і вясёлкі блік, Абрус–вышыванка, з абраза ручнiк. Ты – блiнцы ў печы, кросны ля сцяны, Казка

Чытаць далей

Паэтычны марафон “У вянок Свята беларускага пісьменства”. Алена Стэльмах

Posted on by

Алена СТЭЛЬМАХ Гульня слоў Слова – нібыта пушынка, Лёгкі, свавольны вецер, Слова – вясна, аблачынка, Лёгка ўладарыць у свеце. Вылеціць птушкай крылатай – Усцешыцца плён ад палёту. Словейка спешчана ласкай – Безліч стракатых дабротаў! Нават адзін пестуночак, Сказаны добрай хвілінай, Слоўца-свяцень, галубочак Душу аздобіць малінай. Дробязь, з кіпцюр, нягеглае, Ці

Чытаць далей